Still smiling after our long run: Mark, me & Sue
Zoals gepland werd vandaag een training van 18km, oftewel 11.25miles voor Sue en Mark die meeliepen, afgewerkt. Kreeg een uurtje voor we gingen vertrekken een telefoontje van Sue die soms ook meeloopt met de groep, en die dicht hij het parcours woont, om te vragen of ze mee mocht lopen. "Natuurlijk" was het antwoord, want net zoals Mark heeft ze er enkele halve marathons op zitten. Niet zoveel als Mark, maar toch 2, waarvan de eerste, Helsby dit jaar in 1u49', dus een goede loopster om mee te trainen.
Het was rond het vriespunt toen we startten dus hadden we allemaal de muts en handschoenen aan. 't Duurde een hele tijd voor de toppen van mijn vingers warm hadden. De eerste kilometers gingen weer een beetje sneller dan ik vandaag gepland had, maar ik voelde me ok dus liep ik maar op dit tempo door. Vlug eens een paar seconden vertragen toen Dave met de auto rond kilometer 6 stond met drinken, en dat was helaas de laatste keer dat we hem zagen. Gelukkig kan ik toen vlug een paar slokken sportdrank drinken. Normaal heb ik altijd water bij mij als ik ga trainen en vandaag dus niet.
Verderop nam Mark, die het parcours zogezegd goed kende, de andere richting dan Dave met de auto, en kilometers verder besefte hij dan dat we verkeerd gelopen waren. Na een steile heuvel (200 meter en hoogteverschil van -15m aan 7.2km tot 70m aan 7.4km, een beetje zoals Grijsloke voor de Belgen die mijn blog lezen) was ik al aan 't denken dat als dit het parcours was ik 1u50 wel mocht vergeten! Enfin, die heuvel zit niet in 't parcours maar wel enkele andere kortere die we later deden.
Zoals ik wist is het parcours heuvelachtig en ben toch blij dat we het laatste stuk juist gelopen hebben en ik goed weet wanneer de hellingen zijn en wanneer de laatste er is! Denk dat het maar de laatste kilometer of zo is dat het helemaal vlak is, anders is het overal 'vals plat'.
Enfin, zeer tevreden met de training vandaag. Deed de 18km op dit heuvelachtig parcours in 1u40'52", dus aan 10.7km/h.
Gelukkig konden we met Sue's gsm ook Dave opbellen want hij stond niet op de parkeerplaats waar wij gestart waren, toen wij aankwamen. Gelukkig hoorde Rebecca mijn gsm die in mijn jaszak zat toen ik belde. Zij hadden dus het correcte parcours gedaan en vroegen zich af waar wij bleven. Anyway, all well in the end!
Heb wel weer 'tegen mijn oren' gekregen van broer Pascal dat dit veel te vlug was voor een training, maar zal zeker maar zeggen 'I blame Mark & Sue'!
Nu een beetje rusten en vanavond hopelijk een gezellige avond met enkele collega's in Alexander's in Chester voor optredens van lokale bands. Zal wel op een stoel moeten zitten denk ik. De benen doen pijn!