Grote zus haar 1ste 1/2 marathonavontuur

Voor de wedstrijd
Lachen naar de camera

Start van de snelle mannen

Ik zit lekker uit de wind, achterin

Oei oei..de laatste loodjes wegen het zwaarst

We kunnen toch nog lachen na de wedstrijd!

Hopelijk bevestigd de officiele uitslag dit ook

Medaille

Alle weersvoorspellingen ten spijt (er werd veel regen , wind en zelfs hagelbuien voorspeld); het was een zonnige en windluwe dag op zondagmorgen 18/01.

Behalve de temperatuur : +/- 5 C leek niets een toptijd in de weg te staan.

Of toch ? Zus had de laatste tijd wat last van een verkoudheid. Niets van aantrekken zei ik , je gaat dat prima doen vandaag !

We togen naar de start , en tussen de +/- 2.000 andere lo(o)p(st)ers, werden we dan op gang geschoten.

De eerste mijlen gingen schitterend , iets te goed zelfs; na 1 mijl 10" , na 2 mijl 20" en na 3 mijl zelfs 40" sneller dan het vooropgestelde schema.

Het ging dan ook veel op en neer en als we moesten dalen, lieten we ons wellicht een beetje te veel gaan. De volgende mijlen verliepen stabiel : na zowel 4 , 5 als 6 mijl bleven we 35" onder het schema.

Maar toen stokte het tempo ; Nathalie gaf aan dat ze het moeilijk kreeg en na 7 mijl was het duidelijk : we begonnen terug in te leveren : nog 17" onder schema.

Maar het tempo bleef achteruitgaan : na 8 mijl 35" BOVEN schema.

De 9e en 10e mijl werd ruim 1 min ingeleverd, zodanig dat we na 10 mijl ruim 3 min boven het schema zaten van 1h50'.

Nathalie begon meer en meer te protesteren en regelmatig vragen om te vertragen. Plots begon ze zelfs te stappen : NIET DOEN zei ik , zo ga je veel te veel tijd verliezen, loop dan liever door op een zeer rustig tempo , tot je je weer wat beter voelt.

Op een bepaald moment vreesde zus zelfs dat ze de 2h niet meer zou halen; doen niet gek zei ik daarop ; als je dit tempo volhoud kan je nog zeker 1h55' halen!

Ik bleef zus nu voortdurend aansporen : komaan nog 20 min , nog 15 min . . .Je kan het komaan !

Op den duur zei ze zelfs dat IK mijn mond moest houden; de rollen waren nu voor een keer omgedraaid.

Tenslotte kwam eerst de laatste mijl in zicht en wat verderop Dave, die foto's aan het nemen was.

De laatste paar honderd meters; komaan nog een sprintje! Op de crono voor ons zagen we 1h54'25", maar zowel zus als ik hadden een snellere tijd op onze crono afgedrukt.

De tijd die op de officiele klok verscheen was immers de brutotijd, wij hadden beiden afgedrukt toen we de matten overschreden in het begin en op het eind.

Zus klokte 1h53'05", ik had 1h53'08" op de crono.

Al bij al mocht ze zeer tevreden zijn ; een zwaar parcours als eerste 1/2 marathon en een flinke verkoudheid erbovenop ; het kan alleen maar beter !

Bij de volgende poging op 29/03 , dan toch zeker op 17/05 lukt het zeker !

Well done van kleine broer !